رابطه ي فرزندان و والدين

اين سوال را از خودتان بپرسيد:چه چيزي والديني ايده آل را مي سازد؟حتي اگر پدر و مادر راه هاي مختلفي را انجام دهند، پاسخ تقريبا يكسان است:

انتظارات:كاهش نظارت در محيط خانه ؛پدر و مادر روي كارهاي كودكشان سرپوش مي گذارند و آنها را در موقعيت هاي منفي نجات مي دهد. والدين سخت گير، دستورالعمل ها را بلند مي گويند و كنترل مي كنند ، اكثر والدين از مكان عشق مي آيند، اما ويژگي هاي شخصيتي و ناامني آنها، اغلب رفتارشان را تحت تاثير قرار مي دهد بنابراين چگونه مي توان يك رابطه مثبت با فرزند خود را تضمين كرد، در حالي كه اجازه داده نمي شود كه ويژگي هاي شخصي بروز داده شوند؟

به همان اندازه كه اين جمله ترسناك به نظر مي رسد، شكست به كودكتان درس مي اموزد. راهنمايي و مشاوره دهيد، اما كنترلشان نكنيد. كودكان بايد بتوانند تصميمات خودشان را اتخاذ كنند، كه يك مهارت ضروري براي آينده آنهاست اين، به رابطه و برقراري استقلالشان كمك خواهد كرد.

يك مثال براي اين موضوع تكاليف منزل است، كه در آن يا به پاسخ دادن به سوالات انجام مي شود، يا به طور مداوم به آنها براي تكميل كارشان ياد اوري مي كنيد كه نتيجه ازار دهنده خواهد بود.اين، به تنهايي ميتواند تأثير منفي بر روي رابطه شما داشته باشد، هر دو طرف احساس خشم و ناآرامي ميكنند.

3 مرحله اي كه رابطه والدين و فرزندان را مستحكم تر مي كند

تلفن ها، تلويزيون ها، رايانه ها را خاموش كنيد و براي صحبت كردن كنار هم بنشينيد.زمان شام خوردن يك زمان عالي براي اين كار است، اما هميشه به دليل فعاليت و مشاغل افراد امكان پذير نيست. تقريبا در روز هر 15 دقيقه براي صحبت هاي صميمي وقت بگذاريد. لازم نيست كه در مورد معني زندگي صحبت كنيم، بلكه مي تواند ساده باشد مثل اينكه بپرسيد امروزت چگونه گذشت، يا برنامه آخر هفته را چيد تمام اين مكالمات، خطوط ارتباطي را باز مي كنند، بچه ها نياز به اطمينان دارند كه والدين هميشه با هم صحبت مي كنند، مهم نيست كه زندگي چقدر سخت باشد.

3 گام اساسي در برقراري ارتباط موثر والدين با فرزندان

قوانين را از دوران كودكي وضع كنيد، والدين قوانيني مانند اينها وضع مي كنند:"دست نزن، خيلي داغ است"، "برادرت را نزن"، "روي ديوارها نقاشي نكن"، "آن لباس را تن سگ نكن". اين ليست بي پايان است، اما قوانين ناشي از عدم رعايت قوانين، داراي بيشترين اعتبار در رابطه والدين و فرزندان است.

اگر تهديد براي عدم انجام يك قانون وجود داشته باشد، بايد انجام شود اگر نه، كودكان احساس مي كنند كه مي توانند قوانين را مجددا انجام ندهند و منجر به ناامني مي شود، كه اين به علت فقدان مرزها است. مطالعات متعددي ثابت كرده اند كه انسان نياز به ساختار و قوانين دارد تا بتواند صعود كند و احساس امنيت كند، و به نوبه خود تعامل با فرزندان را بهتر مي كند.

در جامعه مدرن امروز ما خودخواهي رواج داده شده است .به منظور پرورش فرزندانتان تا هيولاهاي كوچك نشوند، بايد تلاش كنيد و تمركزتان را بر روي آموزش و شخصيت آنها بگذاريد. مطالعه دانشگاه هاروارد از 10،000 دانش آموز متوسطه و دبيرستان نشان داده كه 4 نفر از 5 نفر، درك كرده اند كه والدينشان به موفقيت بيش از مراقبت از ديگران اهميت مي دهند در عوض، والدين بايد توسط مثال ها هدايت شوند، بنابراين كارهاي دلسوزانه يا نظارت ديگران را نشان مي دهند و اولويت خود را در نظر مي گيرند. اين اقدام منجر به تكميل شدن آنها مي شود و فرزندان ياد مي گيرند كه خودشان مهم نيستند. نگرش مثبت با رفتار مراقبتانه مي تواند خشم، افسردگي و انتظاراتي را كه ميتواند همه چيز را به دست بگيرد، را تعويض و جابه جا كند، زيرا آنها روحيه اي دارند كه "بايد همه چيز را ببرند".

با ارتباطات، همدلي، منطق، قواعد و سازگاري، والدين ابزارهايي براي پرورش فرزندان خود دارند اين جاده ممكن است پر از چاله باشد، اما با پايه اي قوي، روابط خوب ،شكل مي گيرد و مي ماند. براي خواندن موارد بيشتر درباره روابط والدين و فرزندان بررسي بيشتري انجام دهيد.